Pillendraaister
Drie dragees schreef de dokter
en altijd maar dat meisje
dat diens duisternis vertaalde met een lach.
Ze zette onleesbare briefjes om
van onbegrijpelijk naar onbeduidend,
zichzelf onbetaalbaar makend.
Ze scheen bezorgd, dat was al wat.
Ze maalde en mengde, bundelde
krachten tot een handvol hoop.
Navigerend tussen meterslange lades,
zwevend boven haar precisieschalen,
was zij het enige wat hielp.
“Lees de instructies” zei ze.
Ze waarschuwde altijd
voor bijwerking. Van wie? Van wat?
Maar onvermijdelijk dyslectisch
want te erg voor woorden,
keerde hij potjes in potjes, kraste
zijn vaarwel op een bijsluiter,
en verzamelde moed voor
geen terugkeer meer mogelijk.
Ronald van Noorden © 2012 Cum Suis
taaljongen.nl 