Ik tweet niet meer, ik retweet. Op die manier maak je veel minder vijanden. Er is minder moed voor nodig. Passief gebruik maken van Twitter, ik kan het iedereen aanraden. Je bekijkt het nieuws dat er voor jou toe doet. Dus min of meer zoals je de krant leest. Je volgt je favorieten zoals je in de krant doet. Het kleine verschil is, dat je, wat je goed vindt, extra onder de aandacht brengt door het bericht te delen op de voor Twitter gebruikelijke manier. Een kleine eerbetuiging aan je geestverwanten.
Wat mij tegenstond aan het medium was al dat boze ‘gereaguur’ door rechtsradicale minkukels. Daar ben ik mooi van af. Je zou kunnen zeggen dat ik anderen de kastanjes uit het vuur laat halen. Sander Schimmelpenninck of Esther Ouwehand bijvoorbeeld. Die krijgen een hoop bagger over zich heen na zowat elke tweet. Onrechtvaardig, want zij steken juist hun nek uit. Terwijl ik alleen maar ‘herdistribueer’ wat toch al rondging op het internet.
Ouwehand pleit voor een betere samenleving vanuit een uniek partijprogramma. Het beschrijft de enige maatregelen die echt aansluiten bij wat de wetenschap noodzakelijk acht voor het milieu. Schimmelpenninck vecht als een soort van Joris met de draak, tenminste als we Joris voor een rechtvaardige en intelligente jongen houden en ons de draak voorstellen als de vertegenwoordiger van het ‘proletenpopulisme’.
Ik kan trouwens talloze twitteraars noemen die het beste met hun medemens voor hebben – zo arm van ethische zielsverwanten is het medium echt niet – maar toch de wind van voren krijgen als zij een bericht de wereld insturen. Zowat iedereen die tegen economische groei is, of in ieder geval vindt dat er te weinig wordt gedaan om klimaatverandering tegen te gaan, kan ‘stront’ verwachten, vooral uit de hoek die over hopen van dat spul beschikt.
Daarover gesproken: kom vooral niet aan de boeren. Zoals wij weten gaat het er in ons land nogal hectisch aan toe als gevolg van ‘trekkerterroristen’. Mechanische paardenkrachten compenseren wat het boerenbrein aan intelligentie moet ontberen. Farmers Defence Force bijvoorbeeld verspreidt graag onzinberichten via sociale media als de onwelriekende gier over hun akkers.
Bleef het daar maar mij, maar dat doet het natuurlijk nooit. Nu en dan gaan zij over op fellere middelen – zoals iedereen kon ervaren – en forceren zich een weg naar Den Haag waar zij hun alternatieve waarheden onder bedreiging door de strot wringen van bestuurders. Sommigen van hen zagen zich genoodzaakt aangifte te doen bij de politie wegens intimidatie of erger. Anderen dansen (inmiddels) naar de pijpen van deze landbouwcriminelen.
Ondertussen blijft het een wetenschappelijk feit dat de agrarische sector in Nederland verantwoordelijk is voor zo’n 60% van de stikstofuitstoot. Je kunt een grote bek opzetten en met boerenverbolgenheid de drek van je eigen gelijk rondstrooien tot de stank van de domheid ondraaglijk wordt en ons als medeburgers naar de keel grijpt, maar de werkelijkheid ploeg je niet zomaar onder de zoden.
En toch binden de boertjes niet in. Ik zou tegen hen willen zeggen: laat het denken en twitteren aan denkers over en gebruik je tractor en je computer waarvoor die gemaakt zijn. Maar goed, ik meng mij niet in de strijd, ik breng behoedzaam bestaande berichten onder de aandacht. Voor een zoveelste keer en eigenlijk tegen beter weten, want ja, of het helpt? Maar dat louter retweeten is dus wel zo veilig.
taaljongen.nl 